2006 Paolo PILLONCA, Mancarias, la
parlata di Seui. Vita e valori comunitari di una paese della
montagna, Domus de Janas
Su “repertòriu lessicale” de custu libru est
mannu meda e pro medas faeddos su sinnifadu si prenet de prus ca
s'Autore bi acàpiat ditzos, locutziones, metàforas tiradas dae
s'allega fitiana, e dae cudda chi non b'est prus. Su repertòriu est
iscritu bene e cun coerèntzia manna, e bi sunt sèberos de
rapresentare sas vocales serbende pronùntzia e etimologia cun sinnos
chi s'impreaiant peri in s'italianu de unu tempus: â,
ï
(crâdu,
batïau).
Si su faeddu est iscritu sena de fenòmenos in sa forma printzipale,
cun totu sos fonemas rapresentados, s'autore in s'esèmpiu ddu torrat
a iscrìere comente si diat pronuntziare in seuesu, mancari
pesende·nde sas cunsonantes sonoras de cumentzu in mesu de vocales,
es.: binu > su 'inu.
Esèmpiu de una boghe: ,
Infroriri, v. Fiorire. Detto
delle piante e degli arbusti. S'armidda infrorit a primus de
làmpadas (il timo fiorisce all'inizio di giugno). In tono
scherzoso, vale anche: essere sul punto di prendere l'influenza. Mi
parit ca tui puru ses infrorendu (mi sembra che anche tu stia per
prendere l'influenza).
S'agatat
in donu in formadu digitale in su giassu SardiniaDigitalLibrary.
Nessun commento:
Posta un commento